Qua kinetische energie komt een 1.5 kg drone redelijk overeen met de bevroren kip die tijdens de ontwikkeling standaard in een straalmotor geschoten wordt. De motor stopt er waarschijnlijk mee (of is uit te zetten) en er is een verhoogd risico, maar manageable.
Voor G.A. vliegtuigen (waarmee een botsing vele malen meer waarschijnlijk is dan met een lijntoestel is dat een ander verhaal. Die vliegen sowieso laag (onder het voor "de commerciëlen" gereserveerde luchtruim) tot op een minimum kruishoogte van 500 ft (Ca 150 m). Bovendien zijn die niet gebonden aan vastgelegde routes, op vertrek en aankomstroutes dicht bij een vliegveld na. Het is dus min of meer niet te voorspellen waar je ze tegen gaat komen.
Mocht het tot een botsing komen met een G.A. toestel, dan is alleen de schrikreactie al genoeg om een gevaarlijke situatie te laten ontstaan, op die geringe hoogte. Nog even los van de eventueel afbrekende propeller of rondvliegende delen. Daar heb ik geen FEM of CFD model voor nodig, hoor
Het vervelende daaraan is trouwens dat de kans op een botsing niet zo heel erg groot is, maar dat de gevolgen van een incident in de lucht - zeker op een dergelijke geringe hoogte - vaak onherroepelijk zijn. Maar goed, YouTube filmpjes genoeg van birdstrikes met G.A vliegtuigen om je van de schrikwaardigheid van zo'n event te overtuigen.
Waar het EASA natuurlijk om gaat is een wetenschappelijke onderbouwing van de argumenten die ze gebruiken voor bepaalde keuzes. Dat gaan ze zo inderdaad dus krijgen. Eens zien wat ze er mee doen...
